Terapia par zajmuje się przyglądaniu się relacji dwojga osób będących w związku formalnym czy nieformalnym. Nacisk kładzie się na to, co dzieje się między dwojgiem ludzi, a nie na ich indywidualną problematykę. Polega na nazwaniu problemu, z jakim borykają się osoby będące w związku, rozpoznaniu wzorców komunikacyjnych między nimi i poprawie ich oraz odkryciu nowych, skutecznych sposobów interakcji. Terapia może pomóc w znalezieniu wzajemnego porozumienia ale, także w podjęciu decyzji o rozstaniu.

Zazwyczaj treści, które nie są wprost wyrażane w relacji, mają tendencję do powracania. Może przez to pojawić się wrażenia bycia w potrzasku, bez rozumienia dlaczego tak się dzieje. W takich sytuacjach terapia par może pomóc w zatrzymaniu błędnego koła i nauczenia partnerów, jak skutecznie i otwarcie ze wzajemnym szacunkiem się ze sobą komunikować oraz stworzyć możliwość dla szukania nowych rozwiązań dla utartych schematów postępowania.

Terapia par polega na pomocy w odkrywaniu znaczenia różnych aspektów związku, a nie na udzielaniu rad czy ocenie partnerów. Zwraca się w niej uwagę zarówno na mocne i słabe strony relacji. Terapeuta przygląda się sposobowi komunikacji między partnerami i na tej podstawie buduje swoje interwencje.

Do terapii par można stosować m.in. systemowe rozumienie rodziny. Oznacza to, że traktuje się rodzinę jako całość, na którą wpływ mają poszczególne jej elementy, które na siebie wzajemnie wpływają. To co się dzieje pomiędzy elementami systemu, ma na celu utrzymanie jego homeostazy. Należy uznać, że wszystkie zachowania czemuś służą. Zrozumienie tego to pierwszy krok prowadzący do zmiany systemu. Następnie konieczne jest uznanie zdania drugiej osoby, jej potrzeb i oczekiwań i nauczenie się słyszenia siebie nawzajem. Objaw czy zgłaszany problem z kolei rozumiany jest poprzez funkcję jaką pełni w systemie. Zmiana w komunikacji między partnerami może wpłynąć na to, że objaw straci swoje znaczenie i przestanie być potrzebny.

Ważnym elementem terapii par jest to, że można zobaczyć w niej te cechy partnera, które mogą go łączyć z drugą osobą ale także te, które go od niej odróżniają. Uznanie tego za fakt może pomóc w znalezieniu wspólnego rozwiązania a być może doprowadzić do rozpadu związku.

Terapia par to przestrzeń, w której partnerzy mogą się sobie przyglądać, poznać na nowo i zrozumieć. Mogą się w niej również nauczyć budowania własnych granic i jasnego wyrażania swoich potrzeb i zamierzeń.

Terapia par jest skierowana dla ludzi, którzy z jakiegoś powodu są w kryzysie i wspólnie chcą się mu przyjrzeć i podjąć decyzje co do dalszej przyszłości ich związku.

Przykładowe obszary pracy  w psychoterapii par:

• poczucie rozluźnienia więzi, poszukiwanie bliskości i wzajemnego zrozumienia;
• odkrywanie  nigdy nieodkrytych bądź zapomnianych zasobów związku;
• powracające konflikty;
• nieodseparowanie od rodzin pochodzenia;
• problemy natury seksualnej;
• trudności przy podejmowaniu decyzji o sformalizowaniu związku, wspólnym zamieszkaniu, posiadaniu dzieci;
• zdrada, zazdrości i niepewność w związku;
• poczucie, że związek stoi w miejscu, impas i stagnacja w relacji;
• skomplikowana sytuacja rodzinna, zawodowa, poważna choroba jednego z partnerów;
• niepłodność; ciąża i pojawienie się nowego członka rodziny;
• rodzina „patchworkowa”;
• emigracja zarobkowa;
• poszukiwanie równowagi między bliskością a wzajemnym dystansem;
• wzmacnianie diady rodzicielskiej;
• radzenie sobie z żałobą po stracie kogoś z rodziny, np. śmierci dziecka;
• nauczenie się wyrażania uczuć w sposób adekwatny i możliwy do zaakceptowania przez partnera.